Φωτογραφία: από ανοικτές πηγές
Οι πρωτότοκες κόρες στην πραγματικότητα ωριμάζουν γρηγορότερα από τα άλλα παιδιά, σύμφωνα με τους ερευνητές
Πηγή:
Αν ανησυχείτε πολύ για την ευημερία σας, είστε επικριτική απέναντι στα λάθη σας ή τελειομανής, μπορεί να είστε η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας. Αν και υπάρχουν μικρότερα, μεσαία και μοναχοπαίδια που διαθέτουν επίσης αυτά τα χαρακτηριστικά, συνδέονται συχνότερα με τις μεγαλύτερες κόρες. Όπως γράφει η Huffpost, η έννοια αυτή είναι γνωστή ως σύνδρομο της μεγαλύτερης κόρης.
Συγκεκριμένα, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι οι πρωτότοκες κόρες στην πραγματικότητα ωριμάζουν ταχύτερα από τα άλλα παιδιά λόγω του στρες που βιώνουν οι μητέρες τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
“Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα υπάρχει κάτι αληθινό στα δημοφιλή βίντεο και μιμίδια σχετικά με τις δυσκολίες του να είσαι η μεγαλύτερη κόρη, ιδίως για το ότι πρέπει να κάνεις καθήκοντα ενηλίκων ενώ είσαι ακόμα παιδί, να οργανώνεις οικογενειακές συγκεντρώσεις και να μην μπορείς να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον. Δεν θα αποτελέσει έκπληξη για τη μεγαλύτερη κόρη ότι αυτό δεν είναι εύκολο και πιθανότατα έχει κατάθλιψη στη σκέψη όλων αυτών που νομίζει ότι πρέπει να κάνει”, τονίζεται στο υλικό.
Αν θέλετε λοιπόν να αισθάνεστε πιο ευτυχισμένοι και πιο ολοκληρωμένοι, οι θεραπευτές λένε ότι υπάρχει ένα πράγμα που εμποδίζει την ευτυχία σας, και αυτό είναι η υπερβολική ευθύνη.
Γιατί εμφανίζεται το “σύνδρομο της μεγαλύτερης κόρης”;
Όπως έχει σημειώσει η Καλιφορνέζικη αδειούχος θεραπεύτρια γάμου και οικογένειας Natalia Moore, οι μεγαλύτερες κόρες συχνά “αισθάνονται υπερβολικά υπεύθυνες για τη βιολογική τους οικογένεια”.
Μπορεί να αισθάνονται υπεύθυνες για τα μικρότερα αδέλφια και ακόμη και για τους γονείς τους, λέει η ψυχολόγος. Μπορεί επίσης να αισθάνονται ότι πρέπει να σηκώσουν το “ψυχικό φορτίο” ή τα αόρατα καθήκοντα που είναι απαραίτητα για τη στήριξη της οικογένειας, όπως το να αγοράζουν δώρα γενεθλίων για έναν ανιψιό ή να βεβαιώνονται ότι τα αδέλφια σας εύχονται στους γονείς σας καλή επέτειο.
“Και αυτό μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες σχέσεις, στην αίσθηση ευθύνης στην οικογένειά τους, στο σπίτι, ακόμη και στην υπερβολική υπευθυνότητα στην εργασία. Πρέπει πάντα να είναι εκείνοι που φροντίζουν να γίνονται τα πράγματα και ότι όλοι κάνουν τη δουλειά τους στην ώρα τους”, εξήγησε ο Moore.
Για πολλές μεγαλύτερες κόρες, η ευθύνη είναι τόσο μεγάλη που αναλαμβάνουν ακόμη και το ρόλο των γονέων.
“Νομίζω ότι ένα από τα χαρακτηριστικά των μεγαλύτερων θυγατέρων είναι ότι συχνά αναλαμβάνουν μέρος του γονικού βάρους. Μερικές φορές τους λένε ρητά ότι είναι υπεύθυνες. Συχνά όμως είναι κάτι που συμβαίνει σιωπηρά στο οικογενειακό σύστημα, όπου θα είναι υπεύθυνες για κάποια οικογενειακά πράγματα”, τόνισε η Danica Harris, σωματική θεραπεύτρια και προπονήτρια από το Τέξας.
Σύμφωνα με την ίδια, αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα σε οικογένειες με περισσότερα από δύο παιδιά, οπότε η μεγαλύτερη κόρη γίνεται υποκατάστατο των γονέων.
“Αν μιλάμε για την ετεροφυλόφιλη δυναμική, ενώ οι μπαμπάδες μπορεί ιστορικά να μην έκαναν τόσο πολύ τη φροντίδα των παιδιών ή παρόμοιες δουλειές στο σπίτι, είναι σχεδόν πάντα η μεγαλύτερη κόρη που αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο. Ως αποτέλεσμα, σχηματίζεται ένας συνασπισμός μεταξύ της μητέρας και της μεγαλύτερης κόρης, και είναι σχεδόν σαν αυτοί οι δύο να διοικούν το σπίτι, αυτοί οι δύο να διοικούν την οικογένεια”, πρόσθεσε η Harris.
Αυτή η πίεση της ευθύνης τις κάνει να αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ενοχλούν τους γονείς τους.
“Το μεγαλύτερο κορίτσι σχεδόν πάντα ακούει, “Είσαι αυτή για την οποία δεν ανησυχώ ποτέ”, και είναι σαν να μπαίνουν σε αυτό το ρόλο όπου, “Ω, δεν έχω το δικαίωμα να ενοχλώ τους γονείς μου””, είπε η Harris.
Σύμφωνα με τον θεραπευτή, αυτό δημιουργεί μια μεγάλη αίσθηση τελειομανίας.
“Και αυτό οδηγεί τη μεγαλύτερη κόρη να είναι παγιδευμένη σε αυτόν τον ένα ρόλο που είναι πολύ άκαμπτος – πρέπει να είμαι τέλεια [и] Αν κάνει κάτι λάθος, υποβάλλεται σε σκληρή αυτοκριτική. Και επειδή έχουν γίνει γονείς και ενήλικες, έχουν πολύ υψηλές προσδοκίες”, σημείωσε.
Πώς μπορούν όλα αυτά να επηρεάσουν την ευτυχία;
Με τη σειρά του, ο Moore πρόσθεσε: “Όταν κάποιος αναλαμβάνει περισσότερες ευθύνες από όσες είναι κατάλληλες ή από όσες μπορεί να διαχειριστεί, είναι πιο πιθανό να νιώσει συγκλονισμένος. Μπορεί να εξαντληθεί. Μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα άγχους ή κατάθλιψης”.
Ο θεραπευτής λέει επίσης ότι οι άνθρωποι αυτοί μπορεί ακόμη και να αισθάνονται αποτυχημένοι ή ένοχοι όταν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε όλα, γεγονός που επηρεάζει περαιτέρω τη χαρά τους.
Πώς μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα;
“Το πρώτο βήμα για οποιαδήποτε αλλαγή συμπεριφοράς είναι η συνειδητοποίηση – το να έχεις επίγνωση του ρόλου σου, να κατανοείς και να προβληματίζεσαι για την προέλευσή του … παρατηρώντας τι σας αρέσει και τι δεν σας αρέσει στο ρόλο σας”, εξήγησε ο Moore.
Αν σας αρέσει να αναλαμβάνετε την ευθύνη για τα πράγματα, αυτό δεν είναι κακό, αλλά προσπαθήστε να μην αναλαμβάνετε όλους τους ρόλους και τα καθήκοντα μόνο για τον εαυτό σας.
“Σημαντικό μέρος αυτής της διαδικασίας θα είναι ο καθορισμός ορίων και η επανεξέταση του ρόλου σας, ώστε να συνάδει περισσότερο με τις τρέχουσες αξίες σας και με το τι θέλετε για τον εαυτό σας τώρα”, πρόσθεσε ο θεραπευτής.
Ο ιστότοπος δεν είναι ασφαλής! Όλα τα δεδομένα σας βρίσκονται σε κίνδυνο: κωδικοί πρόσβασης, ιστορικό προγράμματος περιήγησης, προσωπικές φωτογραφίες, τραπεζικές κάρτες και άλλα προσωπικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν από επιτιθέμενους.
